Gedichten

Korrelig betaamd

ik signeer de tomeloze klanken
al was het papier, breekbaar als
de porseleinen herfst dringt de
waarzegger in mijn sterven door

ik streef zegt zij, jij streeft naar tekst
en welzijn in een gesproken rust waar thema
zich subjecteert in een volkomenheid van
besef, weliswaar is het niveau kleinschalig
en korrelig betaamd in vormloze gedachten

naar wat zij spiegelt is de lust naar
haar naakte wezen in mij gerezen, er rest
mij nog haar zonneschijn te nemen en
de maan in haar gesloten driehoek
te doorbreken

Overige gedicht door: elze

Tweeten