Gedichten

Langs de rede

Jullie aanbidders de zon -
scheppers der vastigheid.

Ik hoor de zee nu schuimen;
zij strekt zich in witter baan.
En genoegzaam ruik ik
het schoonste der luchten -
het zout der vrijen -
zij kruipt zoetjes in mij
en weekt enig denken los.
Zij zal wijzen over zee
en haar tot ver laten waaien,
zoals de wind ons boller zeil
zal vlakken en ’t scheepje
waaks haar weg zal varen.

Jullie aanbidders de zon -
scheppers der vastigheid.

Mijn denken waait nog ver,
zij strekt zich wijd de zee.
Doch ik zal wederkeren
en mij voegen tot uw land.

Ooit.

Overige gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten