Gedichten

MODDERKAMP

Na enige heerlijk warme kampeerdagen
rijden heer Bommel en Tom Poes naar huis
bij harde wind met plenzende regen
steeds gaat het door grote plassen heen
de avond valt en geeft het verlangen
naar thee bij haardvuur en een warm bed
Rommeldam schijnt nog ver te zijn
verdwaalvrees doet de Oude Schicht stoppen
aan de kant van een doorweekte weg
tussen bomen als reuze zwarte schimmen
graaft het tweetal in dikke blubber
doodmoe _ onder zware inspanning
krijgen ze tenslotte hun tent overeind
terwijl het stormgebulder al sterker wordt
en het hemelwater tergend aanwaait
onder haastig neergelegde lakens
slapen ze in ondanks luid druppelgetik

hevig gekriebel doet hen plots ontwaken
een snel aangestoken lucifer tast rond
toont een krioelend leger rode bosmieren
vertwijfeld springt heer Bommel omhoog
stoot daarbij wild tegen het tentdak
prompt stort heel het nachtverblijf ineen
meedogenloze luchtstromen voeren
het verfrommelde zeil eindeloos ver weg
de verslagen kampeerders staan radeloos
onder striemende stralen van het noodweer
Tom Poes wil in 't autootje rusten
maar die bijtende diertjes op hun huid
zullen dan de stoelen bederven
al jeukend zitten de vrienden tegen elkaar
enigszins beschut door een bladerdak
hebben ze eindelijk ongestoorde nachtrust

een blij stralende morgenzon wekt
de reizigers uit een diepe slaap
de huisbediende Joost nadert en vraagt
of het ontbijt niet binnen gebruikt kan worden
onze welbekende kameraden merken
verbaasd dat ze die afschuwelijke nacht
tussen de vertrouwde bomengroep
van Slot Bommelsteins tuin beleefd hebben
opgelucht naar de welkome kasteelpoort!





Han Messie

Overige gedicht door: Han Messie

Tweeten