Gedichten

Muur van stilte

Een muur van stilte
is over ons gevallen
te zwak
om steen te doorbreken
zie mijn geschaafde
handen bloeden
de weerbaarheid
is op de vlucht.

Stenen als stille getuigen
moeten ons van
afstandelijkheid behoeden
opeen gestapeld
met zwarte mortel
strijd is opgegeven
zonder klacht of zucht.

Zie mijn muur
gestadig hoog groeien
steen op steen
gestapeld voorbeeldig
mortel vast
zonder weerbarstigheid
ondoordringbaar
als donkere lucht.

Samen in een kamer
geestelijke afstand
afzonderlijke gedachten
hebben vrij spel
woorden onuitgesproken
zonder zin
de muur van stilte
is gevallen als een speld.

Afzonderlijke ogen
zien de klaagmuur
geconserveerd
in de tand des tijds
de vraag
zou onze muur van stilte
worden doorbroken
met enig respijt?

Overige gedicht door: erma

Tweeten