Gedichten

Psychologische manipulatie

Eigenaardig stil laat zijn sluwe lach
elk haartje op mijn rug overeind staan.
Elke stap die hij langs me neemt
triggert mijn drang om op de vlucht te gaan.

Zijn ogen constant op me gericht.
Een glans van mysterie rust in zijn pupil.
Een intens gevoel dat ik haastig
meer comfort wil.

Hijgend in mijn nek
vervormt de sfeer van vreemd in naar.
Terwijl het besef steeds dichterbij komt,
knoopt hij mijn beide benen aan elkaar.

Een klap stress verkrampt mijn zenuwstelsel.
Angst en frustratie nemen de overhand in mij.
Een moment van observatie in een overvol hoofd
en de situatie lijkt net iets sneller voorbij.

Bella - 2015

Overige gedicht door: Bella

Tweeten