Gedichten

Regen, een Zegen

Regen, droefgeestig het straatbeeld.
Paraplu\'s waaronder mensen verscholen
In de kraag van hun jas zouden willen
Dat het anders was.

Een fietser op de dijk, eenzaam, door
En door nat.
Uitgestorven lijkt de stad, harde regen
De natuur doet zijn werk; planten, bomen
En ook mensen, zij hebben het nodig, ook
Al zouden zij anders wensen..

Nog steeds kijk ik uit het raam, dan
Beginnen naargeestig de klokken te luiden
Van de kerk, in God\'s naam.

Overige gedicht door: martin valk

Tweeten