Gedichten

Rusland 1943

De haat in zijn ogen kwam dichterbij,
toen hij me sloeg met de kolf van zijn karabijn.
Zelfs dat jonge meisje naast mij,
verging door klappen van de pijn.

De soldaten wezen en lachten…
We moesten achteruit, richting de oude schuur.
Niemand van ons een idee wat te verwachten,
ik stond met mijn rug tegen de muur.

“Alle reingehen!!” schreeuwde een man met een leren jas en een pet,
waarop hij een schot loste.
Naast hem had een soldaat een machinegeweer opgezet,
wat hem enige tijd kostte.

Eenmaal in de schuur met een stuk of 200 man,
begon de schaterlach daarbuiten.
Door mijn hoofd ging ‘wat zijn ze toch van plan?’,
er stond zelfs een soldaat al pissend te fluiten.

Rook vormde zich aan de linker muur,
vrouwen en kinderen stonden aan die kant.
Niet veel later zag ik het vuur,
en al gauw waren ze verbrand.

Mannen aan onze kant waren er nu ook bij,
de vlammen trotserend, zij aan zij.
Buiten openden ze het vuur,
het geratel was voor velen een verlossing.
Ik overleed daar net als iedereen in die schuur.
Al daar nu is op die vreselijke plek,
is bebossing…

Overige gedicht door: Tim de Jonge

Tweeten