Gedichten

Steeds raak ik mijn spulletjes kwijt

Ik let nooit goed op mijn spullen
verlies zo nu en dan een keer iets …
maar nu
het is niet zomaar iets
mijn portefeuille kwijt
een ander is ermee weg
en is bovendien nu rijk

Ik ga er steeds te licht over …
denk: “we zullen dan wel zien”
nooit goed willen kijken
dat is het steeds met mij
altijd mijn spullen weg
maar een ander, die is blij

Dan kom ik in de problemen
en dat is altijd zo met mij …
nu, mijn portefeuille weg
misschien wel achtergelaten
en dat is nu iets
om echt te haten

“het moest er ooit van komen”
is wat mijn familieleden denken gaan …
ze kunnen beter van iets anders dromen
want veranderen
zit er voor mij niet in …

Steeds is het hetzelfde
en misschien ooit, in de verre toekomst
zal ik het leren
beter op mijn spulletjes te passen
dan kom ik zoiets
nooit meer tegen!

Overige gedicht door: Gedichtenlady

Tweeten