Gedichten

't Seizoen

Vrolijke tonen werden
Gedragen door lucht
En golfden neer over
´t Schone meer.

´n Sfeer van vrijheid
En saamhorigheid
Heerste
Er draaide muziek
De mensen lachten
En voelden zich
Even als herboren.

Een anker plonste
In spiegelglad water
Kleine zeilbootjes
Dobberden stilletjes
Voorbij ´t eiland
Een kleine jongen
Peddelde vrolijk
Met de handen
Zijn surfplank voort.

´t Gedwongen leven
Stroomde voor even
Buiten de
Hooggetoornde oevers.

De schone zilte lucht
Bracht engelen
Om ons te wijzen
Naar mijn
Esthetische wereld.

Maar nu stroomt
Alles gedwongen
Terug naar de ziel
En sleept ons allen
Tegader, uitwaarts
In verdrongen pijn.

En kijk ´t meer
Ze ligt in stilte
Verlaten en voor
Lange tijd alleen.

Overige gedicht door: Bas Scheffer

Tweeten