Gedichten

Terug naar de oerknal

De tijd verontachtzaamt, namen, woorden
Vervlogen betekenisloos voorbij de horizon.
Zeeen, oceanen droog door land omrand in
Ledigheid.

Vele wegen bewandeld, naar eer en geweten
Gehandeld als mens eindig en hiermee
Voortdurend in strijd met verdraagzaamheid.

En ook leed zag men, tevens kleuren in een
Zeepbal en onderwijl vluchtte men ontheemd
Zoekend naar rust , het Paradijs.

Alles ontleend aan Moeder Aarde verzonken
In een Eeuwig Al.
Bewust of niet van de waarde van het leven terug naar de oerknal.

Overige gedicht door: martin valk

Tweeten