Gedichten

Ut Houske brabants dialekt voor het huiske

Nauwelijks een kleine meter bij een meter breed en groot
In de jaren vijftig deed je maar wat graag daarop je nood
Een troon van vuren ooit geschaafde planken kaal hout
In de winter schaars gekleed naar buiten het was ijskoud

Een rond gat met zorg gemaakt in het midden van de kist
En een gescheurde krant werd dan heel snel mee gegrist
Rondom dat gat blinkend geworden door lichaam zouten
Daar zaten jong en ook alle ouden heerlijk op te bouten

Onder de planken onder je voeten waar ook de ratten wroeten
Het geurde er was een levendig wereldje onder je koude voeten
Ut houske zonder enige vorm van luxe en maar enige sfeer
Kon door een buurtbewoner ook worden gebruikt op een keer

Als die ter kerke ging in de vroege ochtend via onze open hof
Zat daar wel eens een oude Oop een passant die je dan daar aan trof
Een rare gedachten dat het toch weer terug kwam op je eigen bord
Want maandelijks werd het stinkende goedje op het land uitgestort

Denk echter niet dat wij de Vosjes de enigste in die tijd waren
Overal werd getroeteld zoals dat heette en de ton uit gevaren.
Al heel snel kregen we stromend water en was het houske verleden
Maar graag wil ik dit toch blijven bewaren de tijd van mijn kinder jaren.

Overige gedicht door: Frans Vos

Tweeten