Gedichten

Ver weg verwijderd van het Eden

De trein dendert voort, vergezicht na vergezicht
Trekken aan ons voorbij.
Landschappen, steden, toekomst en verleden.

Een pastoor prevelt een gebed, maar vindt geen
Gehoor.
Gelatenheid maakt zich meester over hem.

Iemand trekt aan de noodrem, de trein stopt.
De wereld staat even stil, in gedachten verzonken.
Terwijl het gebed van de pastoor wordt verhoord.

De trein gaat door en iedereen danst op het
Slappe koord...
Een komen en gaan, in en uit, woord na woord
Ontspruit her en der.

Vergezicht na vergezicht krijgen betekenis en
Klokken van de kerk worden geluid.
Alsof het ergens op duidt...op een Hogere Macht
Die ons omarmt, verwarmt.
Wellicht is het de Here die zich over ons
Ontfermt.

Maar het is een gegeven dat velen nog ver weg
Zijn verwijderd van het Eden.

Overige gedicht door: martin valk

Tweeten