Gedichten

Verborgen leven

Hij vergat en zag een wonder.
Zon en maan waren zijn goden.
Tijdloos zat hij de tijd te doden.

Een voortvarend leven, alles pais en vree.
Voor hem de zee en aan de kant van een
Rivier een visser die voor zich uit staart.
En de stilte om hem heen als prettig ervaart.

Hij leeft verborgen, vermijdt zorgen en last
Zoals dat bij een Epikurier past.
Geen overdaad of wellust die verstoren zijn
Gemoedsrust.

Hij bewandelt de gulden middenweg en er is
Nauwelijks tot geen sprake van pech.
Alleen genot dat zegeviert, terwijl alles
In en om hem heen welig tiert.

Overige gedicht door: martin valk

Tweeten