- Afscheids gedichten
- Dieren gedichten
- Haiku gedichten
- Liefdesverdriet gedichten
- Werk gedichten
- Actualiteits gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Engelse gedichten
- Geboorte gedichten
- Huwelijks gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Natuur gedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Paas gedichten
- School gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
- Ziekte gedichten
- Bekijk alle categorieën
27 bezoekers en 0 leden online
Leden online: Geen leden online
Duistere Vensters
Een vrouw in het zwart
ervaart de zachte voorjaarsregen
achter haar ongelapte ramen
als nog niet verwerkte rouw.
Uren en dagen gaan traag voorbij
als ze stil en alleen op een schommelstoel zit
en geluidloos schreit.
Het is haar overleden man; ze is moe.
Hoe eenzaam voelt de pijn en het verdriet;
decor van een grijze deken die de hemel bedekt.
Erkennende de oprechtheid van haar gevoelens
aanvaardend de vergankelijkheid van het leven.
Het wenen voorbij en afgelegd het zwart.
Johan-2015
Heb jij genoten van het Duistere Vensters gedicht? Help ons mee!
Bekijk en beoordeel gedichten. Registreer jezelf en voeg zelf een gedicht toe!
Reacties op gedicht 'Duistere Vensters'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?
Reactie plaatsen
Nog makkelijker en eenvoudiger reageren? Meld je snel aan!
Meer van johan | |
› Retraite | |
› Mea culpa | |
› Kater | |
› Uiteindelijk | |
› De Mens | |
› Waarom | |
› Dagboek | |
› Een simpel gedicht | |
› Eiland misere | |
› De Finale |
Gerelateerde gedichten | |
› Niet meer barbeque-en | |
› Duistere Vensters |