Gedichten

Een eeuw lang

Op de strenge diepzeebodem
door beschermend duister omgeven
ligt al honderd jaren
het wrak van de Titanic
zijn boeg en wanden
slapen dof _ bruingekleurd
grillig en verweerd
door onoverwinnelijke vraatzucht
van ontelbare dwergplantjes

daarbinnen verblijft het gebeente
van zeelui en reizigers
die een verborgen graf kregen
dat sterke herinnering schenkt
een blijvend gedenkteken
eervol _ met uitdagende vragen
afschrikwekkend én aantrekkelijk

dit sterke rijk van vergaan leven
herbergt allerlei broednesten
waar geheime vissen der diepte
hun komend bestaan verwachten

het reeds lang rustende schip
bewaart goud en juwelen
wellicht kunstwerken
ontsproten uit meesterlijk brein
en ambachtelijke handen
daar wil men graag naar speuren
het opnieuw aan de wereld tonen.

Overlijdens gedicht door: Han Messie

Tweeten