Gedichten

Het gemis

Als je iemand verliest, die je zeer dierbaar is,
dan word je dagelijks geconfronteerd met een groot gemis.

Zo'n persoon die door niemand anders kan worden vervangen,
'n stukje 'eigen'dat je nooit van een ander kan verlangen.

Iemand onvergetelijk, een deel van jouw leven,
iemand waar je alles voor had willen geven.

Iemand die jou enorm veel gegeven heeft,
zo'n iemand die in je nog altijd veder leeft.

Aan haar had ik nog zoveel willen vragen,
soms lijken secondes daardoor minuten, maar dagen.

Maar je moet sterk zijn, het leven gaat door,
't gemis blijft knagen, en alles wat je hier mee verloor.

Langzaam probeer je het een plaats te geven in je bestaan,
toch voel je je soms kwaad, dat haar leven niet langer veder mocht gaan.

Zo oneerlijk, waarom moest dit zo lopen,
elke dag zou ik ze wel terug willen kopen.

Troosten doe ik door te denken of te praten,
aan haar, die prachtige herinneringen heeft achtergelaten.

Mijn gemis is voor mij m'n moeder van goud,
waar ik nu steeds veel van houd.

Dit gedicht schrijf ik voor ieder met een gemis,
denk er altijd aan dat er ook weer ergens zonneschijn is.

Hoe moeilijk, en zwaar, je soms tegen een berg op moet klimmen,
over de top zie je vast weer een lichtje glimmen.

Vind troost in alle leuke dingen die je met jouw
persoon mee hebt mogen maken,
dat zal bij jou vast ook af en toe een vreugdesnaar raken.

Ik wens iedereen sterkte, want ik weet wat het is,
zo, veder leven, met in gedachte een groot gemis.

Overlijdens gedicht door: Corine

Tweeten