Gedichten

Nagedachtenis

Als de tijd is daar
en je naam wordt afgeroepen.
Dan ben jij met het leven klaar,
je krijgt geen tijd meer om te poepen.

De factor tijd is dan voorbij,
er is geen toekomst en geen heden.
De dood stemt mij eigenlijk blij,
wat ons nog rest is jouw verleden.

Alleen jouw as wordt nog verstrooid,
dat is het laatste in het heden.
Je wordt dan gewoon weggegooid,
misschien wordt er iets bij gebeden.

Je sterrenbeeld dat was een vis,
en vissen hebben ruimte nodig.
Ja, je wist heel zeker en gewis,
familie vond je eigenlijk overbodig.

Je was een kind van deze tijd,
maar als het sterven is aangebroken.
Krijg je toch opeens weer spijt en
wordt de familie weer aangesproken.

Twee en twee bij elkaar opgeteld
en je weet wel zus wat ik bedoel.
Zonder ziekte had je mij dus nooit gebeld,
weer geeft familie mij een rot gevoel.

Maar als broer heb ik gedaan,
wat jij misschien nooit had verwacht.
Ik ben meteen aan het schrijven gegaan,
Dat jij daar zelf nooit aan hebt gedacht.

Nu sta je bij je zoon in huis,
Al is het maar in een stenen kruik.
Ik geloof pas echt dat hij het rooit,
Als hij jouw met kruik en al heeft weggegooid.

Overlijdens gedicht door: Simon

Tweeten