Gedichten

Nooit meer ( Mama )

Nooit meer jouw lach.
Zoals ik die altijd van jou zag.
Nooit meer het goed kunnen praten.
Want jij moest het leven verlaten.

Nooit meer "I Love You" horen.
Want dat zei je altijd als je ophing of als ik weg ging.
Laat me even, niemand mag me nu storen.
Want ik heb mijn moeder verloren.

Met een traan in mijn hart ga ik door met leven.
Jou vergeten lijkt me geen goede start.
Want ik zal altijd om je blijven geven.
Ik weet ook wel.

Ook al slijt de tijd.
Je zit altijd in mijn gedachten.
Vol verdriet. Vol met spijt,
Want dat jij naar boven ging had ik nooit verwacht.

Overlijdens gedicht door: Alex krapels

Tweeten