Gedichten

Oneerlijk

Het is zo oneerlijk.
Je was nog zo klein.
Jammer genoeg, mag je niet meer in ons midden zijn.

Negen maanden lang.
Hebben we op jou zitten wachten.
Blij, hoopvol, we bleven smachten.

Negen maanden waren voorbij.
'Het kindje leeft niet meer' is wat de dokter zei.
Onze vreugde, draaide om in verdriet.
iemand verdiende dit niet.

Die tijden daarna.
Alleen maar in de rauw.
We waren zo machteloos,
alles was grauw.

Tranen van verdriet.
Vloeide over onze wangen.
Niemand, maar dan ook niemand.
Kon dit verdriet vervangen.


Langzaam aan, leer je door te leven.
Het doet pijn, om je aan het lot over te geven.
Nu staan we weer sterk in onze schoenen,
klaar voor wat er komen gaat.

Maar jouw dood,
Zal altijd in ons geheugen zijn
als een stevige draad.



I miss you, and i will never forget you.

Overlijdens gedicht door: Rianne

Tweeten