Gedichten

Grandeur van verrijzen

drukkend heet
geladen met
stof en rumoer
leek de atmosfeer
te gaan exploderen

tot er een gejuich
en de geur van
bloed venijn en
vergelding onze
kant op kwam

we zagen de man
met zijn kroon
beladen met kruis
onder hoon en
spot bijna kapot

het waren zijn ogen
die uit zijn gebogen
gestalte op heldere
wijze de verte in keken
met de blik van weten

hij kende de
wisselmomenten
in emotionele rituelen
die het goede in de mens
volkomen negeren

zijn kruistocht heeft
hen weinig geleerd
pas in de grandeur van
verrijzen durfden zij zijn
naastenliefdeleer te prijzen


wil melker

Paas gedicht door: wil melker

Tweeten