Gedichten

Achter de geraniums

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums.
Is niks mis mee.
Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven.
De bloemen zijn er weer elk jaar.
Rode monnikskapjes.

Ze wiegen me weer in slaap elke nacht.
Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende planten.
Er is verder niks meer.
Ik ben ook niks aan.

Soms komt er een melkboer aan de deur.
Goedendag goede weg.
En een melkfles koop ik dan.
Bel gaat weer.
En dan is er een man met een brood.
Daarna ga ik weer achter de vensterbank.
Bij.

Ik word oud.
En ik zit nog steeds achter de geraniums.
Ach daar is niets mis mee.
Ze krijgen kleine nieuwe lootjes en babybladeren.
Ik ben er met water en zorg voor hen.

Velen vinden mij saai.
En niet de moeite waard.
Ik ben nummer 243567321id of zo op mijn sofikaart.
En ben nummer 2543678 tr op mijn ziekenfondskaartje of zo.

En eens krijfg ik een kist en een kruis.
En de meeste mensen als ik ze al ontmoet is bij mij goededag goede weg.
Ik slaap ook nog op een bed.

Verdriet gedicht door: cornil

Tweeten