Gedichten

Dankbaar

Keer op keer maken zij mijn woorden krachteloos
Ze behandelen mij voortdurend schaamteloos
Van hun kant geen mededogen
Het heeft me volledig leeggezogen
Over mij hebben ze hun mondvol

Ze plaatsen me steeds weer in een slachtofferrol
Ben in hun ogen minderwaardig
Om nog maar niet te spreken over het woord beminnenswaardig
In hun redeneringen is geen enkel inzicht
Ze zijn door anderen verkeerd ingelicht
Hebben mij voor van alles en nog wat beticht
Niet beseffend wat ze daarmee hebben aangericht

Al het negatieve werd daardoor voortdurend uitvergroot
En maakte hen daarvan deelgenoot
In de hoop op een beetje begrip
Kreeg het tegenovergestelde
En raakte daardoor steeds weer in een dip
Liep in het donker vaak langs de huizen
Al binnen kijkend zag ik mensen bij elkaar aangenaam
Zelf was ik keer op keer weer eenzaam

Toch ben ik dankbaar
Want er is er één me heel dierbaar
Ondanks dit lijden is er in mij leven een licht opgegaan
Met mijn verleden is het daardoor afgedaan
Op hem heb ik hoopvol mijn aandacht gericht
Voelde mij daartoe in het geheel niet verplicht
Vrede en vreugde gaf hij mij deze enige ware God
Zonder hem was mijn leven voorgoed kapot

© 2012 claudia

Verdriet gedicht door: claudia

Tweeten