Gedichten

De sneeuw en de nacht

De bruid kwam neerdwarrelen
Met haar witte japon
Vol mooie verwachtingen
Onder de ochtendzon

Zij was op zoek naar de ware
Die ene bruidegom
Die haar zou omarmen
Tot in de horizon

In haar haast
Is ze haar glazen muiltjes vergeten
Dat de zon die achterhield
Heeft zij nooit geweten

In al haar sierlijkheid
Daalde zij op de aarde neer
Maar alles wat ze vond
Was pijn en hartenzeer

De rozen uit haar boeket
Werden hier en daar gegooid
Op haar mooie witte jurk
Werd pekelzout gestrooid

Dus wacht ze op de nacht
Die van haar houdt zoals ze is
Die haar zal beschermen
Zo donker en zo fris

De nacht zal op haar schijnen
Stralende glittertjes onthullend
De nacht zal haar omarmen
Die ene wens vervullend

Wachtend op de nacht
Begint de regen te dalen
Terwijl haar sluier bemodderd raakt
Denkt zij aan slaapverhalen

Het zal niet lang meer duren
De maan schijnt al in de lucht
Even kijkt zij nog naar de nacht
Met haar allerlaatste zucht…

Verdriet gedicht door: Besh Noemara

Tweeten