Gedichten

Depressief door eenzaamheid

Ze zit in de zetel, voor zich uit te staren
ze voelt zich depressief, heeft veel pijn
het is lang geleden dat er nog mensen bij haar waren
niemand wilt nog bij haar zijn

Ze denkt nergens nog aan
heeft al dagenlang niet meer geslapen
ze wilt liever van deze wereld weggaan
dat iemand haar van de straat moet oprapen

Ze zit in de zetel, heel alleen
heeft al dagen niets meer gegeten
nooit meer iemand om haar heen
ze zit van depressief te zijn, te zweten

Ze wilt dat er iemand zou komen
haar helpt met haar pijn en verdriet
dat is wat ze al maanden droomt
maar er is niemand die het ziet

als ze buiten zou komen
ze zou haar beter voelen
maar dat is iets waar ze niet wilt van dromen
dan weten de mensen ook niet wat ze bedoelt

Verdriet gedicht door: Gedichtenlady

Tweeten