Gedichten

Gedicht over pa

Ik krijg ze niet uit mijn hoofd
De herinneringen aan vroeger
Ik word af en toe door ze verdoofd

Mijn moeder was een kanjer
Mijn vader heeft nooit in mij geloofd
Misschien heb ik hem niet begrepen

Ik was een rebel
Schopte tegen de gevestigde orde
Mijn pa was ARP
Ik stemde dus PPR

Wij liepen elkaar vaak voor de voeten
Jullie liggen elkaar niet
Werd er dan gezegd
Daar heb ik mij toen bij neergelegd

Later is dat gaan knagen
Het is toch je pa
Hij die je mede op de wereld heeft gezet

Ik zie hem nog voor me
Hij was bang
Moest naar het ziekenhuis
Door zijn bypas hebben wij het bijgelegd

Wij hebben urenlang gesproken
Vooral over het verleden
Uiteindelijk hebben we elkaar vergeven
Achter ons gelaten
Het is verbroken

Wij namen innig afscheid
Zo hadden wij elkaar nooit gekend
Het was de laatste keer

Vanaf de weg zag ik hem staan
Achter het raam van zijn kamer
We zwaaiden naar elkaar
Hij stond daar alleen
Zo broos

Hij werd niet meer wakker
Uit zijn kunstmatige slaap
Ik schreeuwde het uit
Net nu we elkaar hadden gevonden
Gelukkig hadden we ze op tijd gedicht
Die oude wonden

Verdriet gedicht door: Niek van der Stal

Tweeten