Gedichten

Gemis

Ze belt niet vandaag
En zal dit nimmer meer doen
De leegte zal nooit wennen
En blijft enkel eenzaam

De kamer is zo leeg
Geen deur die open gaat
En waar ze ooit stond
Daar zal niets meer staan

De leegte blijft ongevuld
en de stilte is ongewenst
Geen toon die leven zal
In deze prille realiteit

Ze belt niet meer
Zoals ze vroeger wel deed
Om mijn gezicht te strelen
Met haar stem vol zoete geuren

Haar handen die mij beroerden
Al dat liefde zou moeten zijn
Ze betoverde de wereld
In een sprookjesparadijs

Waar ik mocht spelen
En weer even
Al was het maar even
Veilig klein mocht zijn

Maar ze belt niet meer vandaag
En zal dit nimmer meer doen
Of morgen of wanneer dan ook
Ze fluistert zelfs geen kiestoon meer


© Chris Lagerwaard

Verdriet gedicht door: Chris Lagerwaard

Tweeten