Gedichten

Heimwee

Er is geen mug meer die wil zoemen,
als vroeger toen ik veilig lag,
in mijn ver bed en ik de kamer
gevuld met droom en sprookjes zag.

Er is geen troost meer om te wiegen,
geen woorden die men liefde heet,
geen vleugelen om heen te vliegen
naar oorden die men veilig weet.

Wel zijn er duizend kleine zorgen
waarin ik langzaam ben vergaan.
Ach kon ik nog één keer als vroeger,
al is het enkel in mijn waan:
met mug, met zomer en met moeder
weer in mijn ver bed slapen gaan.

Verdriet gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten