Gedichten

Ik voel me niet begrepen

Twee tranen vallen naar beneden.
Eigenlijk mag hun bestaan er niet wezen.
Dit verdriet valt niet te genezen.

Ik voel me niet begrepen,
als een gek die naar de achterbuurt word verwezen.
Daar hoor jij thuis, jij idioot, jij kan beter dood.

Ik word gemarteld en geslagen,
Door mijn eigen gedachten
Ik wil hulp inroepen,
ik voel het smachten.

Maar als ik het dan vraag, begrijpen ze me niet.
Ik ben een gek, ik ben niets.

Ik heb niets om van te houden, alles om me heen gaat dood.
Ik heb vast wel dingen om voor te leven, maar bij mij zijn ze bloedrood.

Waarom zou je nog leven,
Als niemand je begrijpt.
Als je toch altijd lacht.
Want je bent zo'n vrolijke meid.

Ik voel me niet begrepen.
In alles wat ik ben en waar ik op doel.
Maar zelfs in dit stomme rijmpje.
Kan ik niet uiten wat ik voel.

Verdriet gedicht door: Rianne

Tweeten