Gedichten

In tweevoud

En als ik je dan kwijt ben
geen antwoorden of stem
meer mag horen, zelfs de
wind niet meer langs komt
vraag ik je nog één keer
met me te gaan wandelen
langs dat paadje waar je
met stokken gooide, hondje

jou liet lachen, wij vlinders
vingen tussen pinksterbloemen
en ik je hoog boven mij tilde

dat wat mij nu ontnomen is
schreeuw ik uit als vader, is
ondraaglijk, maakt me radeloos
er is geen blijdschap meer
eenzaamheid slijt nu de dagen

en als ik je dan kwijt ben
dan wil ik het ook echt weten
want dan kan ik een bed van
mos maken en vraag ik je

mij nog een keer te wekken
in de ochtend als de merel zingt
na een regenbui, na het lied
van jouw naam, mijn eigen kind

Verdriet gedicht door: Henk Knibbeler

Tweeten