Gedichten

Meisjesdingen

hij kijkt naar ze ,de meisjes op straat, de een mooi
de ander mollig en klein. óók mooi.
ze lachen om het een of het ander , roken gulzig
aan een sigaret.

in welke gedaante zou jij hier zijn geweest ?

hij draait zich om , luistert naar hun heldere lach
dat dit zo'n pijn kan doen .
hoe kan het dat de wereld verder gaat zonder je
onstuimige aanwezigheid ?

we hebben je nodig, de wereld had je nog nodig
maar we zijn je kwijt , mijn God, we zijn je kwijt

overal waar hij kijkt , zijn ze aanwezig.. meisjes.
hij keek naar hen. lachten ze hen uit ?
Zouden ze kunnen zien dat hij in paniek raakte ?
Het besef : dit was het dan.

zij en hij , man en vrouw, Vader en Moeder

ze hadden hun geluk niet kunnen begrijpen en nu
was ze weg. waar ze nooit eerder was geweest
nooit zou hij haar kennen als tiener
als vrouw, als moeder.

meisjes dingen die hij had willen leren begrijpen
zouden nooit komen. met zijn drietjes was terug
veranderd in weer met zijn tweetjes.
het huis leek te groot en leeg voor hen.

duisternis, dragen tot aan het einde der tijden. zo voelde
hij het toch , zonder zijn dochter.

Verdriet gedicht door: Fairouz

Tweeten