Gedichten

Tranen

Je foto's nog aanwezig, jou geur nog in het kussen.
Je spulletjes nog in de kast.
Maar jij zelf nee jij zelf bent er niet meer, even weg van mij.
Jij houd me nu niet meer vast.
Je vertelt me dat je het nu niet aan kan.
Je wil alleen zijn, de tijd nemen om erover na te denken wat je nu eigenlijk wilt.
Ik blijf verdrietig achter met onze herinneringen.
Een zucht, een traan en dan een gil mijn hart huilt om jou.
Gebroken en zo alleen.
Mijn tranen vallen neer en langzaam dringt het tot me door.
Jij bent er niet meer dan plots een stilte een droom weggevlogen een toekomst stuk.
Alles waar ik naar verlangde ver weg en onberijkbaar.
Ik dacht dat ik beet had met dat klein beetje geluk.
Bang voor de toekomst probeer ik toch door te gaan.
De dagen sluipen traag voorbij, de nachten koud en kil.
Starend uit het raam fluister ik zachtjes je naam.
Dat jij het bent. die gene die ik voor altijd wil.

Verdriet gedicht door: gedichtengirl

Tweeten