Gedichten

Uitmaken deel 2

Soms in het leven
weet je het niet even

Dagen strompelen langzaam voorbij geen lichtpuntje te zien
het leven is niet eerlijk, het leven is niet subliem

Een hoofd vol vragen, geen dagen van genot
je blijft vragen, is dit dan het lot?

De keuze maak je zelf het is en blijft een eigen
het gevoel waar je voor kiest, daar blijft men toch naar neigen

Mijn stemming sprak boekdelen, mijn hormonen niet
ik durfde het niet uit te maken, bang voor veel verdriet

Maar spijt heb ik ook niet, ik heb er goed aan gedaan
zielloos en pijn al dagen, maar daar wen ik dan wel aan

Oneerlijkheid en ontroostbaarheid heb ik jou meegegeven
echt niet mijn bedoeling, ik heb ook een streven

Je ondergaat veel pijn, een gebroken hart
het is mijn eindeloze weg, die mij nu nog tart

Je hebt gelijk: laat mij eerst maar vliegen, ik sla mijn vleugels uit
eerst maar noordelijke richting en dan pas ga ik zuid

Ik ga nog even hangen, aan de boom waaraan ik groei
en iedereen zal het merken, dat ik nog volop bloei

Ooit op een dag zou de zon voor 'mij' gaan schijnen
en hoef ik niet langer achter me muurtje de verdwijnen

Ik groei door tot ik rijp ben, mijn tijd die moet nog komen
maar nu nog even dobberen, laat mijn leven stromen

Ik zeg iedereen die mijn pad bewandeld, PAS OP IK KOM ERAAN!
met een klein stukje masker, een klein stukje muur. Ik hoop dat,dat zou gaan.

© eva-appelsientje

Verdriet gedicht door: eva-appelsientje

Tweeten