Gedichten

Verloren

De hoop die ik had verlichte de pijn,
maar helaas weet ik niet of die hoop
nog zin heeft om aanwezig te zijn.

Ik wilde niet toegeven aan opgeven
maar door de gedrukte woorden loopt
mijn schaduw stilletjes die richting heen.

Ik trek me op aan vreugde en liefde
van anderen maar of dit voldoende
is dat weet ik helaas niet

Ergens zal ik wat we hadden diep koesteren maar
de deur die onze vriendschap beschermde
is afgesloten en ik weet niet of
de sleutel nog in maak is.

© Tine

Verdriet gedicht door: Tine

Tweeten