Gedichten

Ach zoet verlof

Ach zoet verlof te Blankenberge,
in een klein hotelleke aan de zee.
Ach geur van frit en verse mosselen.
o Heerlijk bier van “ Chez Bébé “.

Ach paradijs voor mens en honden.
o Geur van verse hondenpoep.
Hoe vaak was ik niet opgewonden,
als ik erin trapte op de stoep.

Op strand en duin heb ik gelegen
met voor mij ’t weidse golvend zicht
der zee, en ’t blote “Oben one”,
van ’t één of ander lieflijk wicht.

En na zo’n plat gelegen middag,
na uren zweten in de zon,
ging ik verdroogd er ééntje scheppen
op het terrasje ”Bij Ivonne”.

Mijn vrouw, die ging dan winkels gapen.
Dagen heeft zij daar verdaan.
‘k Kon er s’nachts niet meer van slapen.
‘k Wou steeds in mijn beugel gaan.

En dan naar huis toe, hoe snel gaan dagen.
Geen zon meer die in zee verzinkt.
Geen stijve bries, geen regenvlagen
en geen terras meer met een “ Long Drink”.

En aangeland in veil’ge haven.
Mijn vrouw die zegt: “Oost west. Thuis best”.
Voel ik mij triest, zij zal me niet laven
zoals de zee mij heeft gelest.

©: Pierre Van Laeken .

Vrolijke gedicht door: Pierre Van Laeken

Tweeten