Gedichten

Eigen rare taal

Soms loop ik in woorden vast
Zomaar midden in t verhaal
Haal alle klinkers uit de kast
En maak daar van mijn eigen taal

Woorden die niet kloppend zijn
Of zinnetjes soms door elkaar
Dat denkt voor mij nu eenmaal fijn
Dus zie tot nu toe geen bezwaar

Ik weet dat het niet echt bestaat
Maar in mijn wereld stiekem wél
Ik weet zelf waar het over gaat
Ondanks deze woorden rel

De echte taal vind ik maar saai
Zo hoekig en zo recht
Vandaar dat ik de taal soms draai
En de woorden schud of vlecht

Een beetje knippen hier of daar
Een strikje er nog aan
Een eigen woordje of een paar
Maar de basis laat ik staan

Een zelfverzonnen zin erbij
Met een vleugje fantasie
Alle woorden uit de rij
Welke klinker hoort er nu bij wie

De woorden vliegen uit de bocht
Ik raap ze weer bij één
De zins opbouw opnieuw gezocht
Die door deze crash verdween

In de grote mensen taal
Komen lastige woorden voor
Die laat ik weg uit mijn verhaal
En haast niemand heeft dat door

Ik struikel over die moeilijkheid
Franse woorden met een A een I en een L
Dan raak ik alle klanken kwijt
En trek ik t woordje uit zijn vel

Het kan soms ingewikkeld klinken
Deze eigen rare taal van mij
Klanken die onderweg verdrinken
Want ze zijn zo plotseling vrij

Ik denk dat ik dit logisch vind
Tot nu toe gaat het best
Denkend als het kleine kind
De grote mensen wereld doet de rest!

© Marian van Zwienen. 2015

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten