Gedichten

Het achterste kopje uit de kast

Ik ben het achterste kopje in de kast
En niemand die mij nodig heeft
Nooit pakt iemand mij eens vast
En ik heb daardoor nog niets beleefd.

Zo kom ik nooit eens aan de beurt
De andere kopjes gaan altijd voor
Heb vaak geklaagd en ook gezeurd
Maar ze laten mij er echt niet door.

Mijn dagen bestaan alleen uit denken
Waarom moest ik toch een kopje zijn?
Niemand die mij vol wil schenken
Ben ik soms lelijk of te klein?

Voor de andere kopjes is het 1 groot feest
Ze staan altijd helemaal vooraan
Zijn al zo vaak uit de kast geweest
En ik sta hier maar te staan.

Mijn oortje zit klem tegen de wand
Mijn buitenkantje is zo dof
Heb een hele vieze opstaande rand
En ik hap al jaren alleen maar stof.

Toch blijf ik er op hopen
Ooit ziet iemand mij wél staan
Wilt allerlei theezakjes in mij dopen
En sta ik voortaan helemaal vooraan.

Mag ik behalve uit de kast
Ook duiken in dat rare sopje
Allerlei handen pakken mij dan vast
En ben ik straks het aller populairste kopje!

© Marian van Zwienen. 2015

Vrolijke gedicht door: Marian van Zwienen

Tweeten