Gedichten

Op hol

Soms loopt mijn hoofd te tollen,
mijn haren rijzen dan daarbij.
Maar 'k val niet op mijn achterhoofd,
ik houd de kop erbij.

Het komt meestal door mijn neus,
die steek ik ergens in.
Nee, ik heb hem niet gestoten.
Men wrijft er wel iets onder,
Dat is minder naar mijn zin.

Ik bijt dan op de tanden,
en wrijf wat vaker in mijn handen.
Dan gooi ik het maar in de groep,
En brand mijn tong,
aan een lepeltje hete soep.

Mosterd na de maaltijd helpt soms wel.
Alleen als ik blijf spitten,
moet ik op de blaren zitten.
En dat is misschien ook niet erg.
dan moet ik hem beklimmen.....

Die hele hoge berg.

Antje.

Vrolijke gedicht door: Antje.

Tweeten