Gedichten

Sprookje - De zes Zwanen

Een koning had zes zonen
En een lieve dochter klein,
Maar toen de vorst hertrouwde
Mocht dit zo niet langer zijn.

Zijn nieuwe vrouw,
Jaloers en ijdel zou de kinderen haten.
De koning borg ze in een slot,
Moest hen daar achterlaten.

De koningin ontdekte dit
En was belust op wraak.
Zij toverde de broers tot zwanen,
Het meisje kreeg een taak:

“Zes hemden moet jij breien,
Om je broertjes terug te krijgen,
Van bosasters inplaats van wol,
Gehuld in een stilzwijgen.”

Het meisje kwijt zich van haar taak,
In al haar eenzaamheid.
Zij lacht niet en ze spreekt geen woord,
Uit liefde toegewijd...

Vrolijke gedicht door: Wieteke van Dort

Tweeten