Gedichten

Snoepboer

's Avonds in bed
zuigt de moede landman
heerlijk op een harde bol
die langzaam smelt
binnen tong en gehemelte

al genietend
komen de kleuren
van het kleine smulgoed
vrijmoedig zijn mond uit
waren vaag vloeiend rond
in het kamerduister
daartussen zweven
ploeg eg en koeiengezicht
bedachtzaam langs dan om elkaar
verhalen werkgebeuren
van de voorbije dag

het beschermende zwart
streelt hier zacht over heen
laat alles verdwijnen
is een voldane nachtzoen.





Han Messie

Werk gedicht door: Han Messie

Tweeten