Gedichten

Vorsende vingers

In het gebouw van kloeke nijverheid
werkt een vrouw met lange, waaiende haren,
welke steeds een schone paardenstaart baren
bij harde én verfijnde daagse strijd.

Monter onderneemt zij zware arbeid,
sjouwt en tilt, zonder kracht te sparen,
gelijk mensen, die vlijtig, voldaan waren
rondom plaggenhutten uit vroeger tijd.

Haar hand en oog beelden de edelvrouw,
vol gezag wakend over een paleiszaal:
gedrukte woorden zwermen uit, letten nauw.

De medewerkers ervaren allemaal
verkwikking als reine, glanzende dauw:
hun beschermengel Linda Diependaal.






Han Messie

Werk gedicht door: Han Messie

Tweeten