Gedichten

Hij sneed zich

zijn vingers trilden
na een nacht doorgehaald
hij was te laat maar
zijn lach ontwapende

zij waren alert
hadden vast de
juiste stand van zaken
al lang in de gaten

nog kon hij op hen
bouwen ze vertrouwen
maar zijn credits
had hij al verspeeld

hij sneed zich een
weg in de vreemde
tussen alle hulp door
die zij hem verleenden

zijn scalpel gleed
zij stelpten hij hechtte
zij verbonden het echte
toen pas keek hij hen aan

de stem klonk gedempt
uit anoniem blauw
wij werken niet meer
met en voor jou

hij dacht ooit god te zijn
maar zij hadden de
juiste diagnose gesteld
geen hemel voor verslavingspijn


wil melker

Ziekte gedicht door: wil melker

Tweeten