Gedichten

Machteloos

Hetzelfde raam, waar eens jouw vader stond.
Ik weet het allemaal nog goed.
Bij het weggaan zwaaide hij naar ons.
Precies zo jij nu doet.

Je bent zo ziek, mijn zoon.
We vrezen voor je leven.
Zo heel erg ziek,
jouw arme hart wil het begeven.

Zo dikwijls heb ik het gezegd:
"O nee, niet nog een keer."
Toch loop ik hier,
en zwaai maar weer.

Jij staat daar stil,
en kijkt naar ons.
"Och Ma, het komt wel goed."
Je weet het wel, maar hebt nog moed.

Ik, die jou eigenlijk troosten moet,
word nu getroost door jou.
Je maakt je nog bezorgd om mij,
Je stem nog opgewekt en blij.

Ik weet niet wat ik zeggen moet.
Dit is niet te verzachten.
Niet in woorden te vervatten.
Ik kan alleen maar....wachten.

Ziekte gedicht door: Antje.

Tweeten