Gedichten

Wakker

In het donker van de nacht,
terwijl ik diep in slaap zou moeten zijn,
Lig ik daar maar wakker,
wakker van de pijn.

Nu ik al mijn botten voel….
Ja, ik mis er geen,
draai ik maar en woel.
Waar moet het met mij heen?

De kootjes in mijn handen zijn maar klein,
ze tokkelen, een melodietje.
Reeds lang….. ken ik het refrein.
Van dit zo vurig liedje.

Mijn ellebogen en mijn schouders,
staan in volle gloed.
Ze roepen tot elkander:
“Weet jij, hoe je liggen moet?”

Tussen mijn knieen ligt een kussen,
de linker verdraagt de rechter slecht.
Vroeger werkten ze graag samen,
nu sus ik steeds maar hun gevecht,

Mijn heupgewricht seint naar mijn voeten:
“Zijn jullie er nog wel?”
Dan kreunt het hele onderstel:
“We zijn er nog, dat voel je wel.”

De klok tikt de minuten weg,
straks komt weer de morgen.
Weer een nieuwe lange dag,
met weer nieuwe zorgen.

Ziekte gedicht door: Antje.

Tweeten