Gedichten

Jong geleerd...

Al fietsend op mijn stalen ros
zag ik een peutertje met zijn pa
En wat mij zo ging ontroeren:
hij deed hem exact dan zo na!

Dezelfde gebaren, aarde in een
mini-kruiwagen gedaan;
zij zouden samen de tuin te lijf
wel eens gaan.

Ik weet, zó moet zo een puk
het wel leren, het gaat niet per ongeluk
Maar mij schoot een stuk in de keel
Het was niet zozeer de scene op zich
maar hun blikken zeiden me zoveel.

Dakoyria 2015.

Kinder gedicht door: Dakoyria

Tweeten