Gedichten

Brekend glas

ik zag je huilen
in je slaap hoorde vaag
wat brekend glas

maar je wist van niks
ondanks de sporen op
je nog vermoeid gezicht

wel vertelde je wat later
van de scherven en
de pijn die je voelde

jij bent geen prater
maar in je woorden
kon ik het bezeren horen

we zijn naar buiten gegaan
tussen de bloemen zag ik je lach
de spiegels heb ik weggedaan

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten