Gedichten

Levenseinde

Soms praat ik met een vriendin wat voort en voort
Wat stil erna heb ik haar verder aangehoord
Het eind van haar man is naderbij
Zij vraagt om mijn mening, ja aan mìj.

Het punt is dat hij niet verder wil,
kiest voor levensbeëindiging en ik ril
Het confronteert mezelf er ook over na te denken
Kan en mag je een ander een genadige dood schenken?

In opvatting liggen zij en ik dicht bij elkaar
Daarom praat ik ook veel met haar
Ik maak me wat zorgen, ze
leeft nu op de automatische piloot
Ingrijpen straks betekent dan echt wel dood.

Zij komt aan verwerken nog nauwelijks toe
Wel voelt zij zich geregeld hondsmoe
Ik vind dat niet zo vreemd; ondertussen
raakt zij wel wat ontheemd.

Ik wil haar graag steunen voor zover ik dat kan
Ik sta voor levensvragen waarmee ik
geen ervaring heb dan
Zo ver is een vriendschap nooit gegaan
Ik bleef van zulke vragen er verre vandaan!

Ik hoop dat zij iets aan mijn opmerkingen
heeft en in haar gevoelens toch
ook wat positiefs beleeft
Leven is soms erg moeilijk,
maar doodgaan niet minder...

Dakoyria 2015.

Levens gedicht door: Dakoyria

Tweeten