Gedichten

Suggestief massief

verschrikt kijk je op
als er glas breekt
en schoonheid verscherft
in het raken van de grond

je ziet in een flits
transparantheid verdwijnen
voelt meteen de pijnen
van het dramatisch gemis

het was kunst
in zijn fragielste vormen
suggestief massief vulde
de ruimte met bijna niets

ook de basis is gespleten
toch vormen zij een nieuw begin
van weer zelfstandig leven waarbij
helderheid al in de genen is verweven

Levens gedicht door: wil melker

Tweeten