Gedichten

Kind van mijn handen

ik heb een huis
voor ons gebouwd
met een dak dat
zachtjes opduikt
uit het omliggend gras

precies deelt in een
natuurlijke eenheid
zonder abrupte overgang
de wolken raakt zoals de
bomen van het bos verderop

blote voeten vloeren
benadrukken de vrije entree
van natuur en het drempelloos
vertoeven van vlaagjes wind
in het kind van mijn handen

nadat jij het hebt betreden
is zon gaan schijnen als
lichtende welkomstgroet
de warmte van stralend
beneden komt ons tegemoet

het is geen huis
maar wel het thuis
dat onze bestemming
heeft gekozen wij delen
hier al een stukje boven


wil melker

Liefdes gedicht door: wil melker

Tweeten