De verre abdij

ik hoorde
het klokje van
de verre abdij
zag muren in
warmte trillen
tegen het silhouet
van de toren nabij

goud golfde
koren onder
een warme wind
eindeloze zomers
zijn hier geboren
waar koeien vloeiend
hun rust herkauwen

het vogel concert
nadert zijn einde
monniken gaan
in stiltegebed
hun brevier kent de
regels gesprekken
worden stilgelegd

wil melker