Verre luchten
ik lachte
betrapte mij
er op dat ik de
verre luchten
dichterbij wenste
alsof god in
het diepst van
zijn gedachten
mij zijn handen
ooit zou schenken
toch voelde ik
het bestaan dicht
om mij heen ik was
niet alleen in de mij
toegenegen straling
nooit is er het
begrip om weer
met dieren samen te
kunnen praten of van
vogels vliegen te leren
met bomen te
converseren en uit
hun overleveringen
de belangrijkste
levenslessen te leren
wil melker
Reacties op 'Verre luchten'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?